Ramazanın ilk günlerinde bizim caddeyi çok seviyorum.
Belki de İzmit’in en işlek caddesi olmasına rağmen, ramazanın ilk günü hele mesai zamanının ilk saatlerinde huzurlu bir sessizlik kaplıyor caddeyi. Trafik çok sakin, dükkan sahiplerinin çoğu daha gelmemiş, gelen de gayet boş gözlerle bakıyor etrafa yani kısaca herkes de bir dinginlik mevcut.
Ama biliyorum ki öğlene doğru her şey eski halini alacak. Trafik karışacak, esnaf çalışmaya başlayacak, bankacılar oflayacak. Hele akşamüstüne doğru ise erkek milletinde bir sinir başlayacak. Sanki oruç dediğin nefsini terbiye, sabrı öğrenme değilmiş gibi çatacak, kalp kıracak yer arayacaklar.
Ben o yüzden ramazanın ortalarına kadar gündüz vakti erkeklerle pek muhatap olmam. Mümkün olduğunca uzak dururum, iş yapmam, sohbet etmem. Yapılacak iş varsa da ramazanın 15 den sonraya uzatmaya bakarım. Çünkü erkek vücudu ancak 15 gün sonra kendine geliyor, açlığa alışıyor, sabretmeyi öğreniyor.
Neyse daha ilk günden feministliğim tutup da sataşmayım erkeklere.
Hepimize hayırlı ramazanlar, keyifli iftarlar, tok tutucu sahurlar…
Bilgen,susadım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder