Eeee
Bilgen Hanım, gördün mü sen kaderin oyununu?
Sendin
di mi özgürlük diye ölüp biten? Yok şehirdışında okuyacağım, yok yurtdışında
yaşayacağım, yok ayrı evde oturacağım, yok hemen evlenmem, yok tatile
arkadaşlarımla giderim. Hep bir özgür kız özentiliği.
Şimdi
ne oldu?
O sekiz
yaşındaki Elif Hanım karşına geçti ve dedi ki,
“biz
kızlarla konuştuk, Çarşamba günü okuldan kaçacağız. Kızlarla dünyayı gezmeye
karar verdik.”
“akşam
eve dönecek misiniz peki Elifcim, ona göre yemek hazırlayayım”
“hayır
dönmeyeceğiz tabi ki, otel kiralayacağız”
“çok
hoş annecim”
“otel
pahalıymış anne, daha sonra ev bulacağız. Gezmekten yorulunca evde kalacağız”
“ee
ben seni özleyeceğim tatlım”
“ev
tutacağız dedim ya anne oraya gelirsiniz. Hem Nehir’in ve Derinsu’nun annesi de
gelir”
“çok
hoş evladım da, paranız yok, bunları nasıl yapacaksınız?”
“hepimiz
200 lira vereceğiz, 1000 olacak. Yetmez mi?”
“yeter
tabi tatlım, yetmez mi? Ama ben diyorum ki gündüzleri gezin, gece gene herkes
evine dönsün, olmaz mı?”
“off
anne olmaz öyle”
Bilgen,kulkurarkadergülermiş
