Kışın kaloriferin önüne oturur, sırtımı doğalgaz sıcağına yaslar, sayesinde edindiğim dostlarımla uzun kış sohbetleri yapardık.
İçeriden mis gibi yemek kokusu ve tabak tıkırtısı gelirdi.
Kimi zaman kendimi kasada oturan şişko kebapçılar gibi hissetsem de, aslında bakıldığında çok kısa da sürse, ben çok keyif aldım.
Gün geldi başımı soğuk camına yaslayıp ağladım, kimi zaman müziği sonuna kadar açıp dans ettim gizliden alkol sokup dostlarla uzun masalarda şenlendik, kız dedikoduları yaptık, güzel insanlarla tanıştık, yeni dostlar edindik, yemek yaptık, bulaşık yıkadık, baklava açtık, saatlerce masada oturup hesap kitap yaptık.
Ama her şeyin bir bitişi olduğu gibi, “Bizce”nin de bitme vakti geldi.
14 Ağustos Cuma son günümüz.
Uğurlar olsun…
Bilgen,dayanabilirim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder