Bir dostum derdi ki, güzel kadın dediğin sabah yataktan kalktığında bile Merlin Monro gibi gözükebilendir.
Bu sabah yataktan kalktım. Aynada kendime baktım. Bir daha baktım. Durdum bir daha baktım.
Havaya kalkmış saçlar, morarmış gözaltı, bembeyaz bir ten. Merlin kim ben kim.
Ama bunca olumsuzluğun yanında yeşil gözlerin olduğu gibi duruyor ve ne kadar çirkin görünürsem görüneyim onlar yemyeşil parlıyor.
Önemli olan bu değil mi zaten, gözlerimin hala parlayabilmesi? Hala hayata dair umutlarımın olması, hala geleceğe inanmam ve hala yeni doğan gün için nefes almamı gerektirecek sebepler bulmam.
Umudumuz hiç bitmesin.
Bilgen,ancelinadasabahlarıuyandığındaçirkinoluyormudur
