Doğum günüm geliyor.
Çaktırmıyorum ama garip bir ızdırap içindeyim.
Sanki daha yaşayamadığım çok şey varken yaşımın ilerliyor olmasına endişeleniyor gibiyim. Mesela daha 25 yaşında yapılması gereken birçok şeyi yapamamıştım ki ben de nerden çıktı bu otuzlu yaşlar?
Aslında “hey yıllar yenilmedim size, hatalarım bile aynı” diye mırıldanırken şarkıyı, artık bazı hayallerimi yapmaya fiziksel gücümün yetmiyor olması daha bir acıtıyor canımı.
Her genç kızın hayali olan, sevgilisi ve sırt çantası ile ya Türkiye’yi yada Avrupa’yı dolaşma hayalimi gerçekleştiremedim. Eee hadi yapalım o zaman desem, ne işten o kadar uzun süre ayrı kalabilirim ne de sırtımda çanta ile o sefilliği çekebilirim artık. O zaman hayal ediyorsun tabi, trenle yada otostop yaparak yolculuğu, şimdi ise ne işim var elalemin arabasında kardeşim, yok mu arabamız yada veririz parasını adam gibi kiralarız bir araç di mi? Ayrıca bütçe sınırlı. 3 kuruşa 1 ay gezicem diye, pansiyon köşelerinde filan kalamam ki artık. 3 gün olsun adam gibi otel olsun.
Ya da çılgın doğum günü kutlamaları. Süper bir parti vereyim doğum günüm şerefine,kalabalık olalım eğlenelim diye hayal ederken, gün yaklaştıkça bu plan, 3-5 arkadaşla yenecek keyifli bir yemek sonrası mum üfleme ile sonlanıyor. Çünkü ne onca kalabalığı ne de çılgın parti gürültüsünü çekecek halim kalıyor.
Enerjim bitiyor yani.
Halbuki daha yapmak istediğim ne çok şey var.
Bilgen,tiktaktiktak
