Küçük şehrin küçük insanlarıydık biz.
Kendimiz gibi insanlarla, hepimize aynı düşüncelerin empoze edilmesi ile güven içinde büyüdük.
Hepimizin aile, sülale, mahalle kuralları aynı idi.
Belki kimse bize alenen “bizden olmayan kötü” demiyordu ama yanı başımızda yaşanan olaylara verilen tepkileri özümsüyorduk. Sonuçlar çıkarıyorduk. O küçük beyinlerimiz bu sonuçlardan yargılar oluşturuyordu.
Üniversitede Yahudi bir arkadaşım bize yemek ısmarlamak istediğini söylediğinde acaba haram olur mu diye kabul etmekte çekindiğimi hatırladıkça utanırım hala kendimden ya da ev arkadaşımın Ermeni arkadaşı bize kalmaya geldiğinde kıza ne kadar soğuk davrandığımı unutamam.
İngiltere’de ise her başım sıkıştığında ilk yardımıma Yunanlılar koştuğunda şaşırmıştım bir de. Tanıdığım birçok sünniden çok daha muhafazakâr bir Alevi’den ahlak dersi aldığımda utanmıştım.
İşte böyle benden farklı insanlar beni şaşırta şaşırta herkesi sevmeyi ve eğer kalbin güzelse karşındakinin ne milletinin, ne ümmetinin, ne de siyasi görüşünün hiçbir önemi olmadığını öğrettiler.
Beni “İNSANCIL” yaptıkları, karşımdakini kalıplaştırmadan sadece insan olarak sevmeyi öğrettikleri için benden farklı inançları olan tüm dostlarıma çok teşekkür ediyorum.
İyi ki hayatımı renklendirdiniz.
Cumanız mübarek olsun.
Ramazan yardımlarını unutmayın
Bilgen,sadeceinsan
Not: Ama nedendir bilmem hâlâ Fransızları ve Karslıları sevmiyorum :)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder