Ben ilkokul öğretmenimi hiç sevmezdim.
Ara sıra görürüm ve hâlâ da sevmem.
Belki o sebepledir ki öğretmenler günü bende hiçbir his uyandırmaz.
Oysa her sabah Elif’i okuluna bıraktığımda, öğretmenine koşarak gittiğini görüyorum. Ona sımsıkı sarılıyor ve bana el sallıyor. Okula o sabah ağlayarak gittiyse bile, Gülşah Hanım’ı görünce hemen ona koşuyor, başını onun boynuna gömüyor ve ona ağlama sebebi ile ilgili uydurduğu hikâyeleri anlatarak uzaklaşıyorlar yanımdan.
Babamın da böyle bir edebiyat öğretmeni vardır. Daha geçen yıl bile kendilerini evimize davet etmiştik. İstanbul’da oturmalarına rağmen, babam kendisini ziyarete gider.
Düşünüyorum da geçmişimde beni bu kadar derinden etkileyecek bir öğretmenimin olmaması sanırım benim makûs kaderim.
Ama benim dışımda birçok insanda derin izler bırakmış olan bu meslek gurubu karşısında saygı ile eğiliyor, ellerinizden öpüyorum.
Bilgen,tekrakibimgülşahöğretmen
1 yorum:
Bilgen hanım merhaba yazılarınızı okuyorum ilginç şeyler yazıyorsunuz sizin birazda biz arıcıları tagip etmenizi istiyorum sizin için ilginç olabilir çalışmalarınızda başarılar dilerim.
Yorum Gönder