“Zamanla sivri köşelerin törpülenir” demişti çok sevdiğim bir ablam.
Şimdi bakıyorum da, gerçekten törpülenmişiz, yuvarlak olmamıza ramak kalmış.
Sakinleşmişim, durulmuşum, pamuk gibi olmuşum.
Şiddet uygulamıyorum, dellenmiyorum, intikam almıyorum.
Belki anlık sinirleniyorum ama sonra empati yapıyorum. Dur bir daha düşün, hemen dellenme diyorum. Karşımdakine bir şans daha veriyorum. Sabrediyorum. Sabrediyorum. Sabrediyorum.
Oysa içimde ne fırtınalar kopuyor. Tekme tokat giresim, avaz avaz bağırasım, lanet okuyasım, çekip silahı vurasım, tüm tabağı bardağı indiresim geliyor. Diyorum ya, anlık.
Ne de olsa, ne yaparsam yapayım, hayatın bir akışı var. Ben ne suları durdurabiliyorum, ne gideni engelleyebiliyorum, ne istediğim kadar para kazanabiliyorum, ne de olmak istediğim yerdeyim.
İnsanın sivrilikleri törpüleniyor, hayatın akışına alışıyor.
Hayırlı cumalar.
İyi hafta sonları.
Bilgen,bukızıyenidenbüyütmeliyim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder