Üniversiteye başladığım ilk yıldı. İçinde bulunduğum arkadaş gurubundan hafta sonu buluşma kararı çıktı. Pazar günü şu yerde şu saatte diye sözleşildi. Ben şok oldum. Pazar günü dışarı çıkılmazdı ki benim geldiğim şehirde. En fazla ailecek bir yerlere gidilirdi. Arkadaşlarla Pazar günü buluşmak ancak rüyamızda göreceğimiz bir sahneydi. Neyse ki bu huzursuzluğumu birkaç Pazar dışarı çıktıktan sonra attımJ
Şuan yaşadığım hayata bakıyorum, ne kadar gelişmiş fikirlerim, yaşam tarzım, bakış açılarım.
En basiti feyzbuk sayesinde bulduğum ilkokul arkadaşlarım, evli 2 çocuklu ve çalışan kadın halimi gördüklerinde, “eş ve çocuklar hep istediğin şeylerdi. Ama çalışacağını hiç ummazdık” diyor.
Ortaokul arkadaşlarım “Sen çocukları sevmezdin. Hayret nasıl çocuk yaptın? Demek çalışıyorsun da” diyor
Lisedekiler ise, “Senin başarılı bir iş kadını olacağını biliyorduk. Evlilik de çok yakışmış. Ama sen çocukları sevmezdin diye hatırlıyorduk?” diyorlar
Üniversitedekiler ise, “Evlilik ve sen, asla bir arada düşünemeyeceğimiz iki kavram. Çocuğunda mı oldu? Şaka yapıyorsun değil mi?” diyorlar
Demek ki neymiş, adamın okumuşu kadı; kadının okumuşu cadı oluyormuş.
Bilgen,maziiçimdeyara
http://www.thesutlunuriye.blogspot.com/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder