Yıllarrrr yıllaarrr önceydi. Bir sevgilim
var.(Düşün ne kadar uzuuuun zaman önce) Nasıl aşığım anlatamam. Gözüm hiçbir
şey görmüyor. Midemde sürekli kelebekler, kalbim hep bir çarpıntı halinde. Aradığında
heyecandan telefonu açamıyorum.
Küçük şehirdeyiz. Sokakta rahat
gezemiyorsun, bir yerde rahat yemek yiyemiyorsun. Nereye gitsek biri ile ya
selamlaşıyoruz ya rastlaşıyoruz.
-
Damalı eşşek gibiyiz, nereye gitsek biri çıkıyor
karşımıza, diyor. Tabi ben o zamanlar kişisel gelişimdi, nefesti, koçluktu gibi
şeylerden bihaber olduğumdan;
-
Neysek onu çekiyoruz; enerjimizi yükseltelim
gibi şeyler söyleyemiyorum. Onun yerine kader deyip, daralıyorum, utanıyorum. Valla
ünlülerin ne çektiğini o zamanlar anlamıştım.
Mevsimlerden yaz, Açıkhava konserleri
başlamış. Hem şehirden biraz uzaklaşalım hem de bizi tanımayan insanların
olduğu bir yerde olalım, dedik ve Candan Erçetin’in konserine bilet aldık.
Çıktık yola, nasıl keyfimiz
yerinde. Gözlerimizin içi gülüyor. Egosal kimliklerimizi yaşadığımız il
sınırında bırakmışız, iki küçük çocuk gibiyiz. Mekâna geldik. Atmosfer nefis,
herkes keyifli, kimse dönüp bize bakmıyor, kimse bizimle ilgilenmiyor. Biletlerimizi
verdik, yerimizi gördük.
-
Sen yerimize geç, ben bir su alayım, susarsın
sen; dedi ve büfeye doğru yürüdü ve ben daha bir aşık oldum.
Kanatlandım ve uçarak yerimize
geçtim. Tabi sıranın başındakilerden özür dileyerek yerime geçtim, tam
oturacağım, arkadan bir ses;
-
Aaaaa Bilgen Halam da burda. Hallaaaaaa hallaaaaaaa
burdayız!!!!
Keşke o an yaşadığım duyguyu
anlatacak bir kelime olsaydı.
Dün de ailem ve dostlarla yine
İstanbul’a konsere gittik. Kalabalık kuyrukta ilerlerken bir baktım,
kuzenlerim. Biraz daha ilerledik, eski işyerimden arkadaşlar. Yerimize oturduk,
ön koltukta komşularım. Herkes gülümsedi birbirine, “Dünya ne küçük” dediler.
Ahh be dünya, madem bu kadar
küçüksün, ben neden kuzenlerle karşılaşıyorum da Brad Pitt ile karşılaşmıyorum?
Ya ben bu Brad’i gerçekten
istemiyor muyum acaba?
Bilgen,aklımdaçılgınsorular
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder