Ölebileceği hiç aklıma gelmezdi.
Doğduğum günden beri yanımda ama tam yanımdaydı.
Kocasına annesinin ciğeri söktürttüren gelinin, Ayetel Kürsi’yi bilmeyen hizmetçinin, altıntopu olan fakir ile mutsuz zenginin hikâyelerini ondan öğrendim ben.
Kuzenler var ise oturma odasına serilen yer yatağına dizilmiş şekilde, kuzenler yok ise, onun koynunda yatarak; kendi uydurduğu masal kahramanı “Yarımgöt”ün maceralarını ondan dinledim ben.
Bizleri eğlendirmek için “farfelli farafarafelli” diye, saklanan cismi bulma oyunları oynardı bizimle. Emekli maaşına kola ve benzeri ürünler dayanmadığı için torunlar geldi mi, limonatanın içine karbonatı atar karıştırır, köpüren limonatamız bardaktan taşmasın diye deli gibi içme yarışı yaptırırdı bize.
Erkek arkadaşınızı anlatabildiğiniz, nazar olduğunuzda kendinizi okutturabildiğiniz, çocuğunuzu emanet edebildiğiniz, yaşamınızın her anında yanınızda olan çok iyi bir anneanne idi o.
Kimi zaman çok özlediğim, kimi zaman kızıp ölmez de beni öldürür dediğim en yaşlı arkadaşımdı o.
Ama öldü.
Anneanneler ölür müydü ya!!!
Bilgen...
2 yorum:
Evet anneanneler ölmez sanir insan. Ama ölüyormus. Benimki de seninkini yalniz birakmasin diye kosa kosa gitti alel acele, ne gerek varsa aceleye...
Hepsinin mekani zaten cennet ama baska ne dilenir bilmem ben. Isiklar icinde yatsinlar...
Ben de ölmez sanırdım, bazen rüyamda görür içim parçalanarak uyanırdım, demek ki bir gün olacağından inceden inceye korkardım.. bu aklıma gelince sanki nefes alamazdım ve ben de ölürüm yaşayamam ki derdim.. ama öldü.. ve yaşanıyormuş, bunu öğrenmek bana çok koysa da.. bazı günler aklımdan bile geçmediğini fark etmek içimi burksa da.. ama içimde açılan o derinnn boşluğu zaten hep hissediyorum.. insan alışıyor zamanla belki evet ya da alıştığını sanıyor.. ama özlem büyüdükçe büyüyor..o boşluk hiç dolmamacasına büyüyor..
O, gençliğinde katı bir anne olduğunu bildiğim eskilerin kadını bana ''aşkım '' derdi..
o benim canımdı, en yakın ve beni kayıtsız şartsız seven tek dostumdu.. benimle ağlayan, gözyaşlarıma dayanamayan bitaneciğimdi.. halen de öyle..evet annesi babasını da kaybedenler var ve anneanne ölümü sıradan diyolar bazen.. ama bana göre önemli olan yaşlı birini değil, senin için çok önemli olan birini kaybetmek.. ve onu özlemek.. yokluğunu derinden hissetmek..
Annanem seni çok özledim!!!! Balkondayken, senin yolun ucundan iki yanına sallana sallana bize doğru yürüyüşünü görerek içimin neşeyle dolmasını özledim..
her telefon açtığımda , anaanee ! diyişimde senin her defasında gülüşünle şakıyan sesinle efendimmm ..canımmmm... canımm benimm ... diyişini çok özledim..
Bana her istediğimde hiç üşenmeden yaptığın peynirli ekmekleri çok özledim.. yumuşacık ellerini..
Evindeki kepli resmimin çerçevesinin kenarına iliştirdiğin yeğenlerinin minicik resimlerini, sırf ben kendimce kıskanıp şakayla karışık takıldım diye, ertesi sabah kalktığımda usulca kaldırmış olduğunu görüp, benim salakça sözlerime bile bu kadar değer verişini çokkk özledim.....
Dizlerine yatıp, dünyanın geri kalanını unutup huzur denizinde yüzmeyi özledim..
Yeri gelip kaşını çatıp bana sözde kızışını özledim.. ANNANEMMM...sensiz eksik, sensiz yarım.. Bunu bil....... Canımmmmmmm........
Yorum Gönder