Eyvaaahh, Evde Kaldım!!!!!

Daha 16 yaşında.

Çok beğendiği bir poğaçanın tarifini almış ve pişirdi.

-         -  Nasıl olmuş, dedi

-         - Mükemmel, dedim

-        -  Ohh iyi evde kalmayacağım, dedi şakayla karışık bir kahkaha atarak.

Birden gözümde sülale büyüklerim canlandı.

-        -  Kahveyi köpüklü pişirmezsen evde kalırsın

-         - Yemek yapamayan kadını, adam ne yapsın

-         - Kadın dediğin alımlı olur, koca bulmak istiyorsan biraz kendine bakacaksın

Güldüm.

Kocayı ben bulacağım, adam beni beğensin diye çabalayacağım, kendimden ödün vereceğim, yorgunluktan gebereceğim, kendimi beğendirmek için didineceğim.

Kahvemde köpüklüydü, yemeklerim de lezzetliydi. Saçlarım boyalı, kahkahalarım şendi. Olmadı olmadı olmadı.

Kendimizi düşürdüğümüz değersizliğe bak. Biri var ve o kişi beni beğensin ve ALSIN diye çabalamaya bak. Ee peki sevgili sülale büyüklerim, ben bu kadar değersizsem ve değerli olmak için bir adama ihtiyacım varken; ayrıca kendimi bu kadar olduğum gibi sevmeyip, sürekli sevilmek için çabalıyorken; sevgili kocam/sevgilim beni nasıl sevip değer verecek, daha ben kendimi sevmiyor ve değer vermiyorken?

Bu işler yemekle, kahveyle, hizmetle olsaydı; benim evimin önünden Sultanbeyli’ye kadar adam kuyruğu olurdu. Oysa hayatımıza giren herkes bizim küçük aynalarımız ve bize kendimizi gösteriyor. Sevdiğim her adam da bana kendimi gösterdi. O zamanlar aynalarımın beni yansıttığını bilmediğimden, gördüklerim canımı acıttı, kalbimi kırdı, küfürler ettim, isyan ettim. Şimdi ise bana göstermeye çalıştıkları yansımalarım için hepsine teşekkür ediyorum. Hepsi beni; şimdi ki ben yaptı.

Yaradan, bizi yaratıp, ruhumuza kendi ruhundan üfledi. 99 adının hepsinden bir parçada bize verdi. Ben ruhumda Ondan bir parça taşırken, nasıl kendimi değersiz görebilirim ve yarattığı her insanda da Ondan bir parça varken nasıl kibre ve büyüklüğe girebilirim? Nasıl sen – ben diye ayırabilirim? Nasıl sana “kötü” diğerine “iyi” diyebilirim? Nasıl “istemiyorum seni” deyip arkamı dönebilirim? Tüm bu söylediklerimi aslında kendime söylüyorum.

Kendimi de, herkesi de seviyorum. Ben de herkes de çok değerli.

Offff, düşünsenize benim yansımam olacak sevgiliyi?!! MÜKEMMEEELLLL.( aynı benim gibi, aynı kendi gibi, aynı Yaradan gibi)

Kandiliniz mübarek, gönlünüz aşkla dolsun…

Herkes gerçek aş(ı)k olsun.

Bilgen,themelek