İlk başta bebek kokusunu özlersin.
Sonra bir bebeğin kolunda mışıl mışıl uyumasını.
Bebeğin teninin yumuşaklığının, ellerinde bıraktığı pamuksu hissi özlersin.
En son da küçücük elleri ile parmağını tuttuğunda duyduğun, “benim de olmalı” hissine yenik düşersin.
Bir bakarsın bütün arkadaşlarının çocuğu olmuş. Onların evinde bir huzur kokusu vardır. Yorgunluktan çiftlerin birbirleri ile dalaşacak hali kalmamıştır da sen onu, bebeğin eve getirdiği mutluluk olarak yorumlarsın.
Alışveriş merkezlerinde, gözün bebek mağazalarına kayar. Yolda bebekarabası ile dolaşanlara kıskançlık dolu bir tebessüm ile bakarsın. Evlenirken yaptığın 5 yıllık kalkınma planının içinde olmamasına rağmen bebek planı, artık senin kalbinde ve en sonunda ise beynindedir.
İş bitmiştir, Allah analı babalı büyütsün; vatana millete hayırlı olsun.
Bilgen, the sütlünuriye
1 yorum:
Ben çok acaip katılıyorum yazanlara.
Yorum Gönder